بررسی عوامل پیشگو کننده استمرار پذیرش کشت کلزا در شهرستان کرمانشاه

دانه­های روغنی پس از غلات، دومین ذخایر غذایی جهان را تشکیل می­دهند و بدون شک از محصولات اساسی کشاورزی ایران هستند. اما متاسفانه با وجود تمام تلاش­ها و ادعاها، ایران هنوز هم برای تامین نیاز خود به واردات روغنی وابسته است. پذیرش کشت کلزا توسط کشاورزان شهرستان کرمانشاه نیز در وضعیت مطلوبی نمی­باشد و میزان پذیرش این کشت، بسیار پایین­تر از میزان پیش­بینی­ها بوده است. هدف از این مطالعه، بررسی تعیین­کننده­های تداوم پذیرش کشت کلزا در شهرستان کرمانشاه است. مطالعه به روش پیمایشی و با استفاده از نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق کشاورزان شهرستان کرمانشاه بودند. کشاورزان به سه طبقه پذیرنده و نپذیرنده و ردکنندگان بعد از پذیرش تقسیم شدند. حجم نمونه با استفاده از جدول بارتلت و همکاران برای سه گروه پذیرندگان، نپذیرندگان و ردکنندگان بعد از پذیرش کشت کلزا 106 نفر محاسبه شد. برای جمع­آوری اطلاعات میدانی از پرسشنامه استفاده شد. نتایج تحلیل تشخیصی نشان داد که متغیرهای تماس با مروجین و کارشناسان کشاورزی، علاقه به کشت کلزا،  شرکت در کلاس­های آموزشی- ترویجی و  شرکت­های خدماتی مشاوره کشاورزی به­عنوان مهم­ترین عوامل متمایز کننده گروه­های کشاورزان در مجموع توانستند 6/69 درصد از کل پاسخگویان را بر مبنای توابع تشخیصی به درستی طبقه­بندی کنند. در پایان، پیشنهاد شده است که سیاستگزاران کشت کلزا از عوامل متمایز کننده کشت کلزا در برنامه­ریزی آتی جهت استمرار این کشت استفاده نمایند.